در تسنيم در خصوص حقوق بازنشستگان در سال 99 مطلبي منشتر شده است به اين شرح:
به گزارش خبرنگار اقتصادي خبرگزاري تسنيم، طبق اعلام سازمان برنامه و بودجه كشور، حقوق بازنشستگان كشوري در سال 99 از 600 هزار تومان تا 700 هزار تومان افزايش خواهد يافت.
انتهاي پيام/
در خصوص وضعيت اقتصاد قبل از كرونا، بحث زياد است. آخرين مطلبي كه ديدم به نقل از سايت عصر ايران "
در اين گزارش خوانده مي شود كه :
پيش بيني تجارت فردا از اقتصاد ايران در سال 1399 اين است كه كوچك تر و بسته تر مي شود:
«عوامل زيادي دست به دست هم داده اند تا اقتصاد ايران در سال 1399 كوچك تر و بسته تر و فضاي كسب و كار از هميشه نامساعدتر شود.انسداد در روابط مالي با جهان، شيوع ويروس كرونا و تعميق تحريم ها در كنار تشديد نااطميناني‌ها و فقدان چشم‌انداز، تحليل‌گران را به اين نتيجه رسانده كه سال آينده سال بسيار سختي خواهد بود. حسن روحاني گفته " بلد نيستم بدون ارتباط با خارج، مشكل اقتصاد ايران را حل كنم." جز آنچه رييس جمهوري مطرح كرده آيا راهي وجود دارد كه اقتصاد ايران از تلۀ تعليق خارج شود؟»
«تجارت فردا» با نقل بخش هاي مختلف از چند سخنراني مقام معظم رهبري دربارۀ «تحريم ها» آغاز مي شود.
بخش اصلي سخنان آيت‌الله خامنه اي در 28 آذر 1398 و در ديدار با توليد كنندگان و كارآفرينان است:
« اقتصاد ما در چند سال اخير شرطي شده." ببينيم چه مي شود، 6 ماه ديگر چه مي شود يا برجام چه مي شود. ابتكار رييس جمهوري فرانسه چه مي شود". اينها را بگذارند كنار. كاري مي خواهند بكنند، بكنند. كاري را كه ممنوع نيست و عبور از خطوط قرمز نيست انجام دهند. اما اقتصاد را متوقف به آن و افكار عمومي را متوجه به آن نكنند. افكار عمومي هم بداند: كهن جامۀ خويش پيراستن/ به از جامۀ عاريت خواستن. خودمان بايد به كار خودمان برسيم.»
نخستين گزارش تحليلي و با موضوع مرور وقايع سال به قلم مهرداد خدير است با اين تيتر: «سال بد، سال باد، سال اشك، سال شك»
گزارشي كه اين گونه پايان مي يابد: « احمد شاملو سالي را كه در 27 مهر آن -1333- رفيق شفيقش مرتضي كيوان را تيرباران كردند در شعري جاودانه اين گونه توصيف كرد: سال بد، سال باد، سال اشك، سال شك...
براي سالي كه با سيل شروع شد و با كرونا تمام مي شود و در تشييع پيكر سردار و در سوگ تشييع كنندگان كرماني و 176 مسافر پرواز نافرجام و قرابانيان آبان، اشك ها ريخته شد و افكار عمومي به عددها و خبرهايي شك كرد آيا همچنان بهترين توصيف همين شعر نيست؟»
تنها اما براي اين مطلب، پاره اي از يك شعر به عنوان تيتر بر تارك آن ننشسته است كه اين ذوق را جاهاي ديگر هم مي بينيم.
«سال بلوا» - عنوان رُماني از عباس معروفي براي گزارش ديگري از مرور سال يا شعر حافظ (نظير خويش بِنگذاشتند و بگذشتند) كه گفتاري است از علي اصغر سعيدي (جامعه شناس) به بهانۀ درگذشت چهره‌هاي نامدار اقتصادي و كارآفريني در سال 1398: علي نقي عالي‌خاني وزير اقتصاد در عصر طلايي اقتصاد ايران (دهۀ 40 خورشيدي)، محمود خيامي (يكي از پايه گذاران شركت ايران ناسيونال و اولين توليد كنندۀ خودرو سواري در ايران)، اصغر قندچي (از نوابغ اقتصادي در همان دهۀ طلايي) و شاهرخ ظهيري (كارآفرين برتر صنعت غذايي).
از خواندني ترين بخش هاي تجارت فردا كه به كار غير علاقه مندان مباحث اقتصادي هم مي آيد صفحاتي است كه به چهره هاي مختلف اختصاص يافته و روزنامه نگاران مختلف دربارۀ چهره هاي خبر ساز و تأثير گذار نوشته اند و اينجا هم تيترها با ذوق فرهنگي انتخاب شده اند و نمي دانيم كار خود نويسندگان است يا انتخاب سردبير بوده است.
چندان كه براي مطلب علي مطهري به قلم زينب موسوي اين تير: «بيمش نيست از درياي توفان زا» كه برگرفته از شعر حسين منزوي است يا «ويران مي آيي» دربارۀ سرنوشت تراژيك محمد علي نجفي كه صدرا محقق نوشته است. يك روزنامه نگار 6 دانگ و كامل. اين تيتر هم نام رُماني است از حسين سناپور.
خواندني تر از همه اما نوشتۀ «مهدي نوروزيان» است دربارۀ «محمد باقر قاليباف». هم او كه سال 1398 را با رؤياي رياست مجلس آغاز مي كند چرا كه در انتخابات بي رقيب و در غياب اكثريت واجدان شرايط رأي دادن به مجلس راه يافته است.
او به تناقض هاي مختلف سردار سياست مدار پرداخته از تناقض در تيپ تا تناقض در افكار و نيز تناقض در رفتار و اهداف: « سال ها تلاش كرد نشان دهد مرد اجرا و عمل است اما پس از ناكامي براي رسيدن به صندلي پاستور نامزد مجلس شد. عرصه اي كه بيش از عمل گرايي نيازمند قوۀ ناطقه و لابي گري است.
هر چه اين سال ها رشته پنبه شده و حالا بايد همه چيز را از نو شروع كند...ژنرال ديروز و سياست مدار امروز يك خصلت مشترك را در دو دورۀ متفاوت حفظ كرده است. خصلتي كه عامل بقاي او در صحنۀ قدرت است. هر نظامي در جايي فرمانده است در جاي ديگر فرمان بَر».
تيتر اين نوشته (هزار توي ژنرال) نيز يادآوررمان مشهوري از گابريل گارسيا ماركز است: ژنرال در هزار توي خود.
«مرگ رؤياي ايراني» اما تعبيري است كه محسن جلال پور رييس پيشين اتاق بازرگاني ايران در ميزگردي با علي ميرزاخاني سردبير روزنامه دنياي اقتصاد به كار گرفته و گفته است:
«ما پيوسته به سمت اقتصاد بسته تر و محدودتر حركت كرده ايم. در مدتي كه ما درجا زديم چين اقتصاد خود را 33 برابر بزرگ كرد و خيلي هنر مي خواهد كه درآمد سرانۀ ما به سال 1384 بازگردد. كشورهاي درگير جنگ هم عملكردي بهتر از ما دارند. ما با بحران چشم انداز مواجهيم. رؤياي ايراني بودن مان مرده است.»
با اين حال نااميد نيست. راهكار او البته صرفاً اقتصادي نيست: «اگر كشور به سمتي برود كه آزادي هاي مدني در چارچوب قانون اساسي به رسميت شناخته شود و سپس اين نگرش جديد به همۀ عرصه هاي اجتماعي و بين المللي و سياس يو فرهنگي تعميم يابد اقتصاد هم قابل برگشت و اصلاح است.»
اين همان حرفي است كه سال ها پيش محسن رناني گفت و دست از مطلب اقتصادي نوشتن كشيد چون به اين نتيجه رسيد كه راه حل معضلات اقتصاد ايران را بايد در سياست جُست. هم داخلي و هم خارجي و حالا تاجر موفق پسته كه سابقۀ رياست اتاق بازرگاني و صنايع و معادن و كشاورزي ايران را هم در كارنامه دارد همين را گفته است."
اما بايد صبر كرد و ديد كه فناوري اطلاعات در اين وضعيت منحصر به فرد با حضور كرونا چگونه نقش بازي مي كند